تاثیر هشت هفته تمرین هوازی به همراه و بدون مصرف اسطوخودوبررسی تاثیرسطوح مختلف …

متیونین+سیستئین(درصد)

۸۹/۱۵

لیزین(درصد)

۰۷/۲۹

ترئونین(درصد)

۰۳/۲۷

تریپتوفان(درصد)

۵۴/۴

*برگرفته از کاتالوگ منتشر شده توسط شرکت ChemGen ، ( ۲۰۰۲).
 
تاثیر آنزیم همی‌سل بر بهبود عملکرد گله‌های آلوده به کوکسیدیوز و آنتریت
مطالعات مختلف نشان داده است که عملکرد تولید در حیوانات تک معده‌ای که تحت استرس ‌های مختلف ناشی از بیماریهای از قبیل آنتریت نکروتیک قرار دارند با استفاده از آنزیم همی‌سل بهبود می‌یابد. آنزیم همی‌سل با از بین بردن بتامانان و کاهش ویسکوزیته دستگاه گوارش و تقویت سیستم ایمنی پرندگان سبب بهبود عملکرد گله‌‌های آلوده به کوکسیدیوز و مبتلا به آنتریت می‌گردد (۸۱).
بررسی تحقیقات انجام شده پیرامون استفاده از کنجاله گوار در جیره‌‌های غذایی طیور
فرآورده‌های فرعی دانه گوار چندین سال است به عنوان خوراک برای گاو و دیگر پستانداران استفاده می‌شوند. اما متاسفانه در زمینه استفاده در خوراک طیور و بخصوص طیور تخمگذار آزمایشات چندانی صورت نگرفته است. گزارشها درمورد تأثیر تغذیه کنجاله گوار بر عملکرد طیور مختلف است، که دلایل متفاوتی دارد و از جملهی آن میتوان نوع و سن پرنده، نوع و سطح کنجاله گوار استفاده شده و غیره نام برد. برخی از آزمایشات انجام شده در مورد استفاده از کنجاله گوار در تغذیه طیور بدین شرح است.
زارعی و همکاران (۱۳۸۹) یک آزمایش به منظور تعیین اثرات استفاده از کنجاله گوار در دو سطح (۰ و ۷ درصد) بر عملکرد و کیفیت تخم مرغ مرغان تخمگذار انجام دادند. آنها مشاهده کردند، استفاده از ۷ درصد کنجاله گوار در جیره مرغان تخمگذار به طور معنی داری میانگین وزن تخم مرغ کاهش داد هر چند تأثیری بر روی سایر صفات عملکردی نداشت. همچنین تاثیر آماری معنی داری بر صفات کیفی تخم مرغ نداشت.
در آزمایشی که توسط قیصری و همکاران (۱۳۸۹) بر روی مرغان مادر بومی انجام شد، پنج جیره آزمایشی حاوی سطوح ۰، ۳، ۶، ۹ و۱۲ درصد کنجاله گوار مکمل شده با آنزیم همی‌سل (۰۵/۰ درصد) و دو جیره حاوی سطوح ۶ و ۱۲ درصد کنجاله گوار بدون آنزیم همی‌سل مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از کنجاله گوار تا سطح ۶ درصد جیره غذایی هیچگونه اثرات منفی بر عملکرد تولید مثلی و صفات کیفی تخم مرغ در گله مورد مطاله نداشت. با این وجود به نظر می رسد با افزودن آنزیم همی سل به جیره غذایی می‌توان نتایج بهتری را در مقایسه با سطوح بدون آنزیم انتظار داشت، بطوریکه بالاترین درصد تولید (۲/۶۲%)، بازده تولید توده تخم مرغ (۵/۳۲%) و همچنین پایین‌ترین ضریب تبدیل خوراک (۸/۳) مربوط به پرندگان تغذیه شده با جیره غذایی حاوی ۶% کنجاله گوار به همراه آنزیم بود.
نبی‌پور (۱۳۸۹) در یک آزمایش ۴۵ روزه با جوجه‌‌های گوشتی، تأثیر سطوح مختلف کنجاله گوار (۰، ۵ و۱۰درصد) و دو سطح آنزیم همی‌سل (۰ و ۰۵/۰ درصد) در دو مرحله از پرورش (دورهای رشد و پایانی) مورد بررسی قرار داد. نتایج بدست آمده توسط ایشان نشان داد، استفاده از کنجاله گوار در سطح ۵ درصد در کل دوره آزمایش و دوره پایانی منجر به بهبود معنی دار ضریب تبدیل خوراک شد همچنین افزایش وزن به صورت عددی بهبود یافت در حالیکه استفاده از سطح ۱۰ درصد کنجاله گوار به طور معنی‌داری کمترین میزان افزایش وزن و بالاترین ضریب تبدیل غذایی را به دنبال داشت.
گوتریز و همکاران (۲۰۰۷) تاثیر استفاده از فرآورده های گوار (جرم و کنجاله) را در دو سطح ۵/۲ و ۵ درصد روی تولید تخم مرغ، کیفیت تخم مرغ و پوسته، مرغان تخمگذار در اوج تولید بررسی کردند. نتایج نشان داد که استفاده از کنجاله گوار و جرم گوار تا سطح ۵ % تاثیر منفی بر عملکرد مرغان تخمگذار نداشت.
لی و همکاران (۲۰۰۳a) با انجام یک آزمایش، دو بخش جرم (جنین) و پوسته گوار را در پنج سطح مختلف (۰، ۵/۲، ۵، ۵/۷ و ۱۰ درصد) در جیره غذایی جوجه‌های گوشتی مورد استفاده قرار دادند. و تأثیر آن را بر ویسکوزیته محتویات روده، رشد و ضریب تبدیل غذایی بررسی کردند. نتایج نشان داد استفاده از بخش جرم دانه گوار به اندازه ۵/۷ درصد در جیره تأثیر منفی در افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک نداشت، اما بخش پوسته گوار رشد را در تمام سطوح مصرف در جیره کاهش داد. از طرفی استفاده از جرم گوار بیش از ۵/۷ در جیره غذایی جوجه‌های گوشتی باعث افزایش ویسکوزیته روده‌ای شد در حالیکه پوسته در همه سطوح ویسکوزیته روده‌ای افزایش داد.
در مطالعه‌ای که توسط کونر (۲۰۰۲) انجام شد، استفاده از بخش‌های مختلف دانه گوار (جنین، پوسته و کنجاله) بر عملکرد جوجه گوشتی درجیره‌های غذایی بر پایه ذرت- سویا بررسی گردید. نتایج نشان داد استفاده از ۵/۲ درصد بخش‌های مختلف دانه گوار پاسخ مشابهی از لحاظ افزایش رشد نسبت به جیره شاهد داشت. همچنین استفاده از ۵/۲ جنین گوار در جیره غذایی نسبت به سایر بخش‌ها به طور معنی داری افزایش رشد بالاتری و ضریب تبدیل خوراک بهتری دیده شد.
شریف و همکاران (۲۰۰۸) در آزمایشی اثر کنجاله گوار بر عفونت ایمریاتنلا (Emireria tenella) در جوجه‌های گوشتی مورد بررسی قرار دادند. نتیجه گیری کردند استفاده از ۵ درصد کنجاله گوار در جیره جوجه‌های گوشتی عفونت ناشی از ایمریاتنلا را بهبود داده و از اسهال خونی جلوگیری نموده است.
گوتریز و همکاران (۲۰۰۸) نشان دادند که تغذیه نامحدود مرغان تخمگذار در اواخر فاز تخمگذاری به همراه ۲۰ درصد کنجاله گوار، به عنوان یک روش جایگزین برای تحریک پرریزی نسبت به روش‌های متداول حذف خوراک موثرتر است زیرا استرس ناشی از کاهش وزن در نتیجه تولک رفتن کمتر است و مزیت دیگر آن مقاومت به جمعیت Salmonella Enteritidis افزایش یافته است.
ورما و همکاران (۱۹۸۲) با انجام دو آزمایش جداگانه روی ۲۰۰۰ جوجه گوشتی از سن ۰ تا ۵۶ روزگی اثرات افزودن ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ گرم کنجاله گوار در هر کیلو گرم جیره غذایی بررسی کردند. نتایج بدست آمده توسط آنها نشان داد. در مدت ۰ تا ۲۸ روزگی آزمایش، جیره‌های که حاوی ۵۰ و ۱۰۰ گرم کنجاله گوار در هر کیلو گرم جیره غذایی بودند، رشد جوجها به ترتیب ۸۵ و ۶۹ درصد نسبت به رشد جوجه‌های که با جیره شاهد تغذیه شدند پشتیبانی شد. در حالیکه در مدت ۲۸ تا ۵۶ روزگی آزمایش پرنده‌های که با ۱۰۰ و ۱۵۰ گرم کنجاله گوار تغذیه شدند به ترتیب ۹۰ و ۸۶ درصد افزایش وزن در مقابل جوجهای تغذیه شده با جیره شاهد بدست آوردند. همچنین پلت کردن با بخار جیره‌های حاوی کنجاله گوار به همراه مکمل کردن آنها با ۵ گرم متیونین در هر کیلو گرم جیره اثرات قابل محسوسی بر عملکرد پرندگان نداشت.
قیصری و همکاران (۲۰۱۱) تاثیر استفاده از کنجاله گوار در جیره جوجه های گوشتی تغذیه شده با سطوح بالای کنجاله گوار (۰، ۹، ۱۲، ۱۵، ۱۸) در مراحل مختلف پرورش بر روی فراسنجه های خونی بررسی کردند. این محققین گزارش کردند افزایش سطح کنجاله گوار در جیره غذایی تا ۱۲ درصد تاثیری روی فراسنجه‌های خونی نداشت و از نظر آماری معنی دار نبود. اما استفاده از کنجاله گوار تا مقدار ۱۸ درصد در جیره باعث کاهش تری گلیسیرید و LDL خون گردید.
پاتل و مکگین (۱۹۸۵) گزارش کردند استفاده از کنجاله گوار تا سطح ۱۰ درصد در جیره تاثیر منفی بر روی عملکرد مرغ های تخمگذار نداشت آنها بیان کردند در زمان استفاده از سطح بالاتر از ۱۰ درصد کنجاله گوار در جیره بایداز آنزیم همی سل نیز استفاده شود.
پژوهشهای انجام شده راجع به استفاده از آنزیم همی سل در جیره ‌های حاوی بتا- مانان
جکسون و همکاران (۱۹۹۹)، اثرات بتاماناناز بر عملکرد مرغان تخمگذار (از سن ۱۸ تا ۶۶ هفتگی)، با استفاده از جیره غذایی ذرت- کنجاله سویا بررسی کردند. این محققان از دو سطح انرژی مختلف برای پیک تخمگذاری (۱۸ تا ۳۳ هفتگی)، پس از پیک (۳۳ تا ۴۳هفتگی) و اواخر تولید (۴۳ تا ۶۶هفتگی) همچنین دو سطح آنزیم (۰ و ۱۱۰ واحد در هر گرم خوراک) استفاده کردند. برای آنالیز داده‌ها دوره آزمایش به ۴ سیکل ۱۲ هفته تقسیم شد. افزودن بتاماناناز وزن تخم مرغ را در سیکل اول از ۴/۵۱ به ۷/۵۱ گرم افزایش داد (۰۵/۰>P). تولید تخم مرغ برای گروه‌های که بتاماناناز دریافت کردند در سیکل دوم، سوم و چهارم به ترتیب ۷/۰، ۷۰/۱ و ۵/۱ درصد بزرگتر از گروه شاهد بود (۰۱/۰>P). پس از سن۳۰ هفتگی، میانگین تولید تخم مرغ، مرغهای تغذیه شده با جیرهای با انرژی پایین همراه با آنزیم شبیه یا بالاتر از مرغهای تغذیه شده با انرژی بالا بدون آنزیم بود. نتایج مطالعه نشان می دهد آنزیم بتاماناناز قادر به افزایش وزن تخم مرغ در مراحل اولیه تخمگذاری در مرغان تخمگذار است، به ویژه روند کاهش تولید تخم مرغ را پس از پیک تولید در مرغان تخمگذار به تأخیر می‌اندازد.
لی و همکاران (b2003) تاثیر آنزیم همی سل را بر کاهش ویسکوزیته و عملکرد جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های حاوی جرم گوار در دو سطح (۵ و ۵/۷ درصد) و پوسته در دو سطح (۵/۲ و ۵ درصد) بررسی کردند. نتایج این آزمایش نشان داد استفاده از آنزیم همی سل باعث کاهش ویسکوزیته محتویات روده در نتیجه باعث افزایش تولید و بازده خوراک گردید.
زو و همکاران (۲۰۰۶) مقادیر مختلفی از آنزیم همی سل (۰/۰، ۰۲۵/۰، ۰۵/۰و۰۷۵/۰ درصد) را به جیره های حاوی ذرت و سویا اضافه کردند و عملکرد رشد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی را بررسی کردند. آنها مشاهده کردند، گروهی که ۰۵/۰ درصد آنزیم دریافت کرده بودند تکثیر لنفوسیتT در سن ۶ هفتگی به طور معنی داری بهبود داشت و غلظت ایمنوگلوبولین M سرم خون در سن ۳ و ۶ هفتگی بطور معنی داری افزایش داشت همچنین وزن بدن برای کل دوره پرورش افزایش یافت. بنابراین افزودن آنزیم همی سل عملکرد رشد و سیستم ایمنی مرغان گوشتی را بهبود داد .
لی و همکاران (۲۰۰۵) تاثیر افزودن آنزیم همی سل را در جیره های جوجه گوشتی حاوی سطوح مختلف (۵/۲، ۵، ۵/۷ و۱۰ درصد) فرآورده های گوار (کنجاله ، جرم گوار ، پوسته) مورد بررسی قرار دادند. نتایج نشان داد، هریک از فرآورده های گوار می تواند بدون تاثیر منفی بر عملکرد تا سطح ۵/۲ درصد در جیره مورد استفاده قرار گیرد. همچنین با افزودن آنزیم همی سل به جیره های دارای فرآورده های گوار می توان سطح استفاده از فراورده ها را در جیره به ۵% افزایش داد.
وئو^[۲۷] و همکاران (۲۰۰۵) در یک مطالعه تأثیر آنزیم بتاماناناز را بر روی عملکرد مرغان تخمگذار تجاری تغذیه شده با جیره بر پایه ذرت و سویا بررسی کردند. گزارش آنها نشان می دهد مکمل سازی آنزیم بتاماناناز قابلیت دسترسی انرژی را در جیرهای ذرت- سویا بهبود می دهد و هزینه‌ای جیره‌های کاربردی که حاوی بتامانان است در مرغان تخمگذار کاهش می دهد.

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت zusa.ir مراجعه نمایید.