چرا دانشگاه ها نیاز به سازگاری دارند؟

نیاز دانشگاه­ها به سازگاری

وان وات[1] (1999)  در این باره بیان می­کند که چالش­های بزرگ لزوما مشکل­ساز نیستند، بنابراین دانشگاه­ها نباید نسبت به آن­ها بی­توجه باشند آن­ها باید سعی کنند که با این تغییرات و چالش­ها سازگار شوند به این منظور لازم است که آن­ها نوآور باشند. نوآورانه بودن و کارآفرینانه بودن دانشگاه­ها حداقل در سه حوزه اتفاق می­افتد:

1-پژوهش

2-تدریس و یادگیری

3-انتقال دانش

2-1-1-7-1- پژوهش

با توجه به پژوهش­ها، دانشگاه­ها باید بدانند که آن­ها تنها منبع و سرچشمه اختراع و خلاقیت نیستند. در جهان تولیدات جدیدی از دانش وجود دارد که اغلب با بودجه­های فراوان سعی دارند تا موقعیت مطلوبی را برای خودشان در محیط ساختار دانش جهانی ایجاد کنند. بنابراین آن­ها باید در جست و جوی همکاری­های راهبردی بوده و تعامل نزدیک­تری با دیگر تولیدکننده­های دانش داشته باشند. آن­ها باید یاد بگیرند تا منابع خودشان را (مخصوصا سرمایه­های فکری) حول زمینه­های مختلف مشکل  و با توجه به پویایی­های موجود در زمینه­های  مختلف مشکل به طور مداوم سازمان­دهی کنند. در واقع دانشگاه­های نوآور قادرند تا سیستم­های ارزشی خود را حول محور پویایی و همکاری توسعه دهند (وان وات، 1999). در واقع دانشگاه­ها برای حرکت در جهت نوآوری باید بتوانند توانایی ارتباطی خود را با سایر دانشگاه­ها و سازمان­ها گسترش داده و زمینه برقراری همکاری­های مختلف را در زمینه­های گوناگون با موسسات موجود در محیط بیرونی ایجاد کنند و همواره سعی کنند که در زمینه­های مختلف پژوهشی با دانشگاه­ها و موسسات دیگر رقابتی سالم داشته باشند و  روز به روز در جهت رشد و توسعه بیشتر حرکت کنند.

2-1-1-7-2-تدریس و یادگیری

شرایط بازار کار بیرون از دانشگاه خواستار مهارت­هایی است که سنتی نیستند بنابراین دانشگاه­ها با چالش­هایی برای تعریف مجدد مفهوم یادگیری دانشگاهی مواجه هستند. نیوتن شرح می­دهد که با توجه به این مطلب باید توجه داشت که دانشگاه­ها دیگر تنها آموزش دهنده  فرایندهای سنتی  نیستند  بلکه مجموعه­ای از مهارت­های جدید را به فرایندهای آموزش دانشگاهی سنتی اضافه می­کنند؛ مثل مهارت­­های مهم تمایل به تغییر، مهارت چند رشته-ای بودن و … (وان وات، 1999). در واقع مقوله تدریس و یادگیری به عنوان مهم­ترین رکن نظام آموزشی باید با توجه به تغییرات سریع جوامع به روز شوند تا مدرسان بتوانند از این طریق افرادی شایسته را متناسب با تغییرات گوناگون برای شرایط بازار کار و متناسب با تقاضای آن و با مهارت­های گسترده، پرورش دهند.

2-1-1-7-3-انتقال دانش

کلارک معتقد است که دانشگاه­های نوآور نشان داده­اند که به خصوص در این وظیفه سوم پذیرفته شده برای دانشگاه­ها موفق بوده­اند که دانشگاه­های نوآور درس مهمی از این مطلب می­گیرند. دونالد کندی رئیس سابق دانشگاه استنفورد استدلال می­کند که انتقال فناوری موثرترین روش انجام شده از طریق جنبش مردم است. انتقال دانش بیشتر شبیه یک مسابقه است که در آن توپ به صورت مداوم بین بازیکنان در حرکت است و بازیکنان برای برنده شدن مجبورند تا با یکدیگر همکاری کنند. بنابراین تاکید بر همکاری و به اشتراک­گذاری منابع در این مورد آشکار می­شود (وان وات، 1999). در واقع انتقال دانش در دانشگاه­های نوآور می­تواند دارای نقش بسیار با اهمیت و کلیدی باشد. از طریق انتقال دانش است که دانشگاه­ها می­توانند روز به روز اطلاعات جدید کسب کرده و ایده­های جدید ارائه دهند.

[1]-Van Vught