گزارشای مستند جدید نشون میده که زنان کره شمالی به طور گسترده به وسیله مقامات رسمی کشور مورد تجاوز و بدرفتاری جنسی قرار گرفته بدون این که تحت کوچیکترین تعقیب قضایی قرار بگیرن. این گزارش کامل ۹۸ صفحه ای دیده بان حقوق بشر که اواخر هفته گذشته منتشر شد و تکمیل اون بیشتر از دو سال زمان برده، براساس مصاحبه های زیاد با قربانیان سوء استفاده جنسی که تونسته ان از کره شمالی فرار کنن جفت و جور شده.
این گزارش دنیایی سرکوبگرانه و دیکتاتوری رو در این کشور منزوی به تصویر میکشه که در اون مقامات کشوری- از افسران پلیس گرفته تا نگهبانان زندان و بازرسان بازار، به خاطر بدرفتاریای و سوء کاربرده های جنسی روتین و همیشگی خود هیچ عواقبی رو متحمل نمی شن.
براساس این گزارش تماس ناخواسته و اجباری و خشونتی که در کره شمالی گسترده شده به حدی رسیده که به بخشی عادی از زندگی مردم کشور تبدیل شده.
کنت روث، دبیر اجرایی دیده بان حقوق بشر در این باره میگه: «خشونت جنسی در این کشور یه راز رو و تحمل شده که کسی از اون سخن نمی گه. زنان اهل کره شمالی هم اگه راهی واسه اجرای عدالت داشتن مطمئنا می گفتن “من هم” [Me Too] اما صدای اونا در حکومت دیکتاتوری کیم جونگ اون خفه شده».
داستانای ترسناک
از تموم قربانیان خشونت جنسی در کره شمالی که واسه جفت و جور این گزارش با اونا مصاحبه شده تنها یه نفر گفته که تلاش داشته این بدرفتاریا رو به مقامات کره شمالی گزارش دهد. همه دیگه قربانیان از گزارش دادن بدرفتاریای جنسی که با اونا انجام شده دوری کردن چون به پلیس اعتماد نداشته و باور نداشتن که پلیس در این مورد واکنشی نشون بده. در این گزارش از زبون یه فروشنده ۴۰ و چند ساله قبلی اهل کرده شمالی که در سال ۲۰۱۴ از کره شمالی فرار کرده اینجور می گن: «تو روزهایی که خودشون دوست داشتن، نگهبانان بازار و مقامات پلیس ازم می خواستن که اونا رو تا یه اتاق خالی خارج از بازار یا دیگه جاهایی که خودشون انتخاب می کردن دنبال کنم. اونا مانند اسباب بازی جنسی با ما رفتار می کردن، انگار که ما مایملک اونا بودیم».
اون میگه سوء استفاده جنسی از زنان کره شمالی اونقدر گسترده بوده که به یه موضوع ساده و بی ارزش روزمره تبدیل شده- هم واسه قربانیان و هم مرتکب شوندگان- اما با این وجود «بعضی وقتا شبا بی اختیار به گریه می افتین بدون این که دلیلش رو بدونین». افراد فعال در بخش درمانی کره شمالی که موفق به فرار از کشور شدن هم می گن که «هیچ قانون و پروتکلی واسه درمان و بررسی مشکلات روانی قربانیان سوء استفاده جنسی واسه ارائه مراقبتای درمانی یا جفت و جور مدارک پزشکی وجود نداره». سازمانای حقوق بشری در مصاحبه با ۱۰۶ فرد اهل کره شمالی- شامل ۷۲ زن، ۴ دختر و ۳۰ مرد- که همه به بیرون مرز کشور خود فرار کردن به این واقعیت ترسناک دست پیدا کردن.
افسر پلیس قبلی: از هر ۱۰ زن به ۹ زن تجاوز می شه
یه افسر پلیس قبلی کره شمالی به نام هئو جونگ هائه (زن) که خود هم قربونی تجاوز جنسی مافوقای خود شده در مصاحبه ای با سی ان ان گفته که ۹۰ درصد از زنائی که اون می شناسه مورد تجاوز قرار گرفتن. به گفته ایشون، یکی از دوستانش پس از مورد تجاوز قرار گرفتن در سن ۱۷ سالگی دست به خودکشی زده. ایشون در این باره اینجور گفته: «اون می گفت که گریه کرده و می خواسته خود رو بکشه. خونواده اش به اون گفته بودن که قبل از تاریک شدن هوا به خونه برگرده تا از مورد تجاوز قرار گرفتن جلوگیری شه اما اتفاقای اینطوری در روشنایی روز هم رخ میدن.
اون تلاش کرد خودکشی کنه.
این موضوع در پیونگ یانگ که همه مجبورند هر روز به سر کار برن بسیار بدتره».
اون میگه بعضی از زنان واسه این که پیشرفت کنن به ارتش ملحق می شن اما «افسرانی که قدرت بالایی دارن درخواستای حروم جنسی واسه ترفیع دارن. واسه پیوستن به حزب کارگران، شخص باید این درخواستا رو اجابت کنه». این زن اضافه می کنه که براساس تجربیات شخصی اون، در موارد کمی که گزارشی از طرف قربانیان مبنی بر بدرفتاری جنسی به پلیس ارائه می شه، فشاری واسه دست برداشتن از شکایت اعمال می شه.
اون میگه: «وقتی که متهم یه شخصیت رسمی باشه، حتی اگه موضوع به پلیس برگشت داده شه هم ندیده گرفته می شه.
حتی اگه من یا دیگرانی که در اداره پلیس هستیم قصد پیگیری ماجرا رو داشته باشیم، یه مقام ارشدتر مانند رییس پاسگاه به ما میگه که این موضوع رو ندیده بگیریم. تحت تعقیب قرار دادن اونا شدنی نیس».
به گفته این افسر پلیس قبلی کره شمالی، تجربیات شخصی اون از سوئ استفاده جنسی نقش مهمی در فرار کردن از کشور داشته: «من نمی تونستم با استرس در اون محیط زندگی کنم. وقتی که داستانم رو بازگو کردم امیدوار بودم که دیگه زنان هم داستانای خود رو به اشتراک بذارن».
هیچ حس درست و غلطی وجود نداره
حتی وقتی که مردان مرتکب شونده سوء استفاده جنسی علیه زنان مورد بازخواست قرار می گیرن هم این قربانیان هستن که رنج میکشن. لی سو یئون، مدیر انجمن زنان جدیده کره، که خود اهل کره شمالیه اما پس از فرار از کشورش حالا در سئول زندگی می کنه در مصاحبه با سی ان ان مدعیه که در زمان حضورش در ارتش کره شمالی، یکی از فرماندهان گروهان به سربازان زن گروهانش تجاوز می کرد.
در آخر اون از ارتش اخراج شد و معاونش هم به بخش دیگری منتقل گردید. زنائی که مورد تجاوز فرمانده خود قرار گرفته بودن هم با بی آبرویی از ارتش اخراج شدن.
ایشون در این باره میگه: «خاطیان اگه تعداد قربانیان یه یا دو نفر باشن مورد مواخذه نیستش و تنبیه نمی شن. هم اینکه هر چی مقام شخص خطاکار بالاتر باشه احتمال تنبیه شدن کمتر می شه.
در موردی که گفته شد اون به بیشتر از ۳۰ سرباز زن تجاوز کرده بود. این زبون با خوابید تموم از ارتش مرخص شدن اونم به خاطر این ساده که موقع انجام وظیفه با فرمانده خود رابطه جنسی برقرار کردن و خود نقشی فعال در این موضوع داشتن».
حتی پس از تموم شدن ماجرا هم زنان بازم از عواقب اون رنج می بردن. لی ادامه میده: «وقتی که همه از قربونی بودن یه زن خبردار می شن، جامعه با اون با مهربونی رفتار نمی کنه.
اون به خاطر رفتار بی پروا و تحریک گرانه اش مورد انتقاد قرار میگیره. هیچ حسی از دست و غلط وجود نداره. اعضای حزب باید این مسائل رو به دیده مشکل نگاه کنن تا بشه تماشاگر تغییر این شرایط بود اما اونا اینجور تفکری ندارن. اونا خود کسایی هستن که این اعمال رو مرتکب می شن». ا گر چه براساس قوانین کره شمالی، تجاوز جنسی، قاچاق آدم و روابط جنسی با زیردستان جرم حساب می شه اما دولت کره شمالی وجود اینجور اتفاقاتی رو عموماً منکر می شه.
جولای گذشته در گزارش دولت کره شمالی به سازمان ملل گفته شده که تنها ۹ نفر در سال ۲۰۰۸، ۷ نفر در سال ۲۰۱۱ و ۵ نفر در سال ۲۰۱۵ به خاطر جرمای فوق محکوم شدن. براساس گزارش دیده بان حقوق بشر در سالای گذشته، نقش حقوق بشر از جمله قتل، بردگی و شکنجه در کره شمالی موضوعی عادی و فراگیره و در زندانای این کشور زنان مورد تجاوز قرار گرفته و به زور به سقط جنین تن میدن.
