وقتی ساکن کلان‌شهرهای ایران از جمله تهران باشین و طبق شغل اداری خود مجبور باشین هر روز صبح و عصر در ساعاتی که بالاترین درجه ترافیک هستن رفت و اومد کنین، مطمئنا بدنبال راهی واسه فرار از این همه اتلاف وقت می‌گردید. راهی که بشه ترافیک رو دور زد یا ساعات معطلی در ازدحام ماشین‌ها رو کم کرد.
به کار گیری وسایل نقلیه عمومی شاید گزینه بهتری باشه اما به دلیل ازدحام زیاد می‌توان بعضی وقتا اونو یه جور فاجعه بشمار آورد.
همه این مسایل باعث می‌شه آدم پیش خود فکر کنه وسیله نقلیه‌ای مثل دوچرخه یا موتور می‌تونه راهگشایی واسه رفع مشکلات به وجود اومده به وسیله ترافیک باشه.
خیلی از مردان خیلی راحت می‌تونن به خرید موتور و گرفتن گواهینامه اون فکر کنن و وقتی با خودشون به نتیجه رسیدن، واسه اجرایی کردن فکرشون دست به کار شن. اما زنان چه؟ خانوم‌ها هم می‌تونن به خرید موتورسیکلت فکر کنن؟ امکان دریافت گواهینامه موتورسیکلت واسه خانوم‌ها هست؟ موتورسواری زنان در ایران قانونیه؟ منع قانونی داره؟ برخلاف شرع و عرفه؟
ما واسه پیدا کردن جواب این سوال‌ها به سراغ چندین منبع قانونی، اسلامی و شرعی رفته.
در مرحله اول واسه هممون این سوال پیش میاد که به چه دلیل موتور سوار شدن خانوم‌ها هنجارشکنیه؟ مخصوصا وقتی در طول روز بارهاوبارها زنان رو در پشت ترک موتورهای پدران و همسراشون می‌بینیم و این موتورسواری تعبیر به هنجارشکنی نمی‌شه.
اگه موتورسواری زنان عملی هنجارشکنانه است به چه دلیل مسافر موتور بودن زنان مانعی نداره؟ چه فرقی بین روندن موتور یا مسافر اون بودن هست؟
بعضی مراجع دینی در جواب گفته‌ان:
این عمل به خودی خود حرام نیس، اما باتوجه به اینکه در بعضی از موقعیت‌های وقتی و مکانی، موتور سواری براى دختران و بانوان در مجامع عمومى، موجب جلب نظر مردان می‌شه و منافى با عفت بانوانه، لازمه در اینجور موقعیت‌هایی ترک شه و در صورتى که در دید نامحرم نبوده و یا خوف فساد و فتنه نباشه، فى نفسه اشکال نداره.
این در حالیه که قانونی مصوب درباره موتورسواری زنان وجود نداره که اونو رد یا منع کنه.
توضیحات قانون درباره اخذ گواهینامه موتور به‌گونه‌ای به نظر می‌رسد که زنان هم می‌تونن گواهینامه موتور دریافت کنن.
همونجوریکه در عکس زیر می‌ببینن، در بند ششم شرایط دریافت گواهینامه موتورسیکلت که در سایت مؤسسه کارساز وابسته به ناجا منتشر شده اومده: «ارائه مدرک مبنی بر روشن کردن وضعیت نظام وظیفه افراد ذکور». قید وضعیت افراد ذکور این مسئله رو به ذهن متبادر می‌کنه که زنان هم می‌تونن مبادرت به دریافت گواهینامه موتورسیکلت کنن.
هم اینکه در هیچ‌کدوم از بندهای قوانین عام راهنمایی و رانندگی، زنان از گرفتن گواهینامه واسه هیچ وسیله نقلیه‌ای منع نشده‌ان.
در این رابطه یکی از وکلای پایه‌یه دادگستری، با اشاره به اینکه هیچ منع قانونی‌ای مبنی‌بر موتورسواری زنان وجود نداره، گفته: «هیچ منع قانونی‌ای واسه زنان درباره به کار گیری هیچ وسیله نقلیه‌ای وجود نداره و واسه به کار گیری موتورسیکلت هم صحبتی از جنسیت راننده نشده. قانون فقط شرایط فرد رو واسه راننده اتوبوس، موتورسیکلت، کامیون و ماشین سواری ذکر کرده».
اما با این اوصاف اختلاف محض در این رابطه هست و تابه‌حال هیچ زنی موفق به گرفتن گواهینامه موتورسیکلت نشده و پلیس راهور هم اعلام کرده: «در حال‌حاضر زنان در صورت مراجعه واسه دریافت گواهینامه رانندگی موتورسیکلت با ممنوع بودن مواجه می شن.»
در تایید نبود شفافیت شرایط گرفتن گواهینامه موتور سیکلت واسه زنان به گفته‌های یکی دیگه از وکلای دادگستری استناد می‌کنیم که می‌گوید: «با در نظر گرفتن تبصره ماده ۲۰ قانون تخلفات راهنمایی و رانندگی، گرفتن گواهینامه موتور سیکلت به مردان اختصاص داره و زنان واسه گرفتن گواهینامه موتور سیکلت حقی ندارن.»
در مورد موتورسواری بانوان، فریبا جوانمردی، نایب رئیس فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی بانوان اعتقادی داره:
در این بخش فرهنگ‌سازی نشده و خیلی‌ها مخالف هستن که خانوم‌ها موتورسواری کنن. ما بانوانی داریم که علاقه‌مند به فعالیت در موتورسواری هستن. این خانوما فقط در پیست می‌تونن تمرین کنن و امکان حضور در سطح شهر رو ندارن. اونا حتی واسه ورود و خروج از مجموعه ورزشی هم باید ماشین یدک‌کش داشته باشن و این بدون معناست که نمی‌تونن سوار موتور بشن. الان نمی‌توان تصور کرد که یه خانوم با موتورش در سطح شهر رانندگی کنه.
فریبا جوانمردی هم اینکه گفته:
باید در این مورد فرهنگ جا بیفته که فعلا نداریم. وقتی جای یه زن روی موتور عوض شده و سرنشین جلو شه، خیلی از نگاه‌ها هم تغییر می‌کنه و شاید در این مورد اون تصوری که تو ذهن هست، نباشه. این موضوع باید فرهنگ‌سازی و تبدیل به عادت شه و نگاه هم عادت کنه.
الان دوچرخه سواری بانوان در بحث ترافیک و آلودگی هوا تاثیر گذاره و پس باید کمک کنیم که موتورسواری اونا هم فرهنگ سازی شه.
اما این حرف‌ها در حالی بیان می‌شن که خانمی به نام مریم که با لقب «خانوم موتورسوار شهران» معروفه، نزدیک به بیست سال س که تو تهران موتورسواری می‌کنه. اون با موتور خودش سرکار، خرید و مهمانی می‌رود. البته بدیش اینه گواهینامه موتور نداره. با اینکه چند بار واسه گرفتن گواهینامه موتور اقدام کرده اما فقط به دلیل زن بودن، اجازه این کار رو به اون نداده‌ان.
اون می‌گوید تا حالا هیچ‌وقت کسی در خیابون به خاطر موتورسوار بودنش اذیتش نکرده. اگه کسی هم بخواد مزاحمت بسازه، بقیه مردم نمی‌گذارن.
«بهناز شفیعی» هم با اینحال‌که زنان به دلیل نداشتن گواهینامه موتورسواری مجاز به به کار گیری این وسیله در سطح شهر نیستن، خود رو از این کار مورد علاقه‌اش محروم نکرده و با اینکه ممکنه حتی جریمه هم بشه و دردسر براش پیش بیاد، در خیابون‌های تهران موتورسواری می‌کنه.
اون در گفت‌وگو با خبرنگار «شهروند» و در جواب به این سوال که «وقتی مردم تورو به‌عنوان یه دختر موتورسوار در خیابون‌های تهران می‌بینن، چه واکنشی نشون میدن؟» جواب داد:
شاید باورتون نشه، اما خیلی از عکس العمل‌ها مثبته چون واسه بیشتر افراد خیلی جذابه که یه دختر با لباس مخصوص موتورسواری در خیابون‌های تهران با موتور تردد کنه.
اتفاقا خیلی‌ها هم خوشحال می‌شن و برام دست تکون میدن و حتی تحسینم می‌کنن. در کل عکس العمل مردم به من تقریبا همیشه مثبت بوده چون زیاد با این پدیده مواجه نبوده‌ان و خیلی براشون جالبه.
با اینکه زنان اجازه موتورسواری در سطح شهر رو ندارن اما دخترائی که عاشق موتور و موتورسواری هستن کم نیستن. این افراد می‌تونن واسه تجربه روندن موتورسیکلت به پیست‌های موتورسواری برن.
موتورهای کراس، همون‌هایی که به اسم پرشی معروفند، نیاز به گواهینامه ندارن. چند جلسه‌ای طول می‌کشد تا خانوم‌ها راه رفتن و حفظ تعادل رو روی موتور یاد بگیرن و کم‌کم به مرحله پیشرفته نزدیک شن، ویراژ بدن و از روی تپه ماهورهای کوچیک و بزرگ بپرند.
هم اینکه گفته می‌شه موتورسواری محدودیت سنی نداره؛ در پیست خلوت آزادی، از دختران ٢٠ ساله و ٣٠ ساله موتورسواری می‌کنن تا زنان ۵۰ ساله.
اجازه موتورسواری زنان در پیست و دریافت جواز برگزاری مسابقات و تمرین در پیست‌های سراسر کشور هم در ۱۹ مرداد ماه ۱۳۹۵ بدنبال تلاش‌ها و مشورت‌های زیاد مسئولان فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی صورت قبول کرد و فصل تازه‌ای در ورزش زنان ایرونی شروع شد.
با این تغییر خوب با امید به اینکه موتورسواری زنان در سطح شهر هم آزاد شه و زنان سرزمینمان بتونن به صورت قانونی گواهینامه موتورسیکلت دریافت کرده و در خیابون‌های شهر خود با موتورسیکلت رفت و اومد کنن.
نظر شما در مورد موتورسواری زنان در سطح شهر چیه؟ موافق یا مخالف این طرح هستین؟ و به نظر شما راننده بودن زن در پشت موتور با ترک موتور نشستن فرقی داره؟ نظرات خود رو در بخش دیدگاه‌ها با ما در میان بذارین.
